Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

Η Γη Μου

Και πιάνομαι από τις λακουβίτσες χαμηλά στη μέση σου 
που μοιάζουν με μικρές στήρες λιμνούλες,

και σκαρφαλώνω με τις άκρες των δακτύλων μου, τρεμάμενη, 
τη ραχοκοκαλιά σου 
φτιαγμένη από στιβαρές πέτρες.

Λυγίζεις από πόνο όταν φτάνω ψηλά στον κόσμο μου

και νιώθω την ανάσα σου να παγώνει κάθε τι στο δωμάτιο ετούτο...

Και σαν διαπερνάει η αχτίνα του Ηλίου την ίριδα του ματιού σου,
διακρίνονται με λεπτομέρεια τα χρώματα που χορεύουν μέσα της.

Χρώματα της Γης, του εδάφους.

Καθώς δεν μιλούμε
καθώς οι λέξεις σώπασαν
πνίγηκε η Γη στα μάτια σου.

έπνιξες τον τόπο τούτο
με νερό και αλάτι...


C.B

21 σχόλια:

  1. Δεν ηταν ο σκοπος μου η κολακεια*,να δημιουργησω ενα ψευδες υποβαθρο με βαση την πλανη μεσω της επαινεσης, αλλα η δικη μου ευχαριστιση απο την ομορφη ροη του λογου σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τη διόρθωση! :)
      Αμοιβαία τα αισθήματα καθώς παίρνω ευχαρίστηση από τη δική σου!

      Διαγραφή
  2. Με την εσκεμμένη απλότητα και τη λιτότητα του λόγου σού δημιουργείς μια ανασύνθεση της εσωτερικής πλευράς σου αλλα και μια διαμοιραστικη σχέση με τον βλεπων αναδεικνύοντας συναισθήματα και αισθήσεις.Παρουσιάζεις πτυχές της ψυχής σού πού δεν μπορείς να αναδειξεις διαφορετικως.Δεν μπορώ από το να μην πάρω ευχαρίστηση κοιτάζοντας ένα τέτοιο άτομο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Shpresoj te jesh mire cdo merzitje te ket kaluar. Shpresoj te jesh e lumtur me kedo qe te jesh. Ashtu sic ste bera une kurre.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Un te bera commentet Jam njeriu qe ke shum kohe pa fol nga vera

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νορμάλ...δουλεια λιγο μεταπτυχιακό ρουτίνα κυρίως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν θελεις βγαλε με απο μπλοκ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή