Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Τότε...

Και αν από εσένα κρατιέται όλο αυτό;
Τουλάχιστον μόλις γυρίσεις την πλάτη σου και αντικρίσεις το ηλιοβασίλεμα μπροστά σου, 
ρίξεις ένα αχνό χαμόγελο πάνω σου,
και ένα τελευταίο δάκρυ θα πέσει κάτω σαν βελόνα στο χώμα... 
Θα ξέρεις πως ο ήλιος θα λιώσει τον χειμώνα σου.

Τότε είναι που ο άνεμος θα φυσίξει για πρώτη φορά κατά πάνω σου, 
για να χαιδέψει τις πληγές σου απαλά, χωρίς να τις γδάρει. 
Τότε είναι που τα δάκρυά σου θα ξεπλύνουν το ματωμένο σου σώμα.
Τότε που θα γίνεις ένα με τη γη, και οι ηλιαχτίδες θα περνούν ανάμεσα από το ανοιχτό σου βλέμμα, και θα σε καρφώσουν για να μην δεις τίποτα άλλο πια που θα σε πληγώσει. 

Τότε που η ελπίδα σου θα σε περιμένει για λίγο ακόμα...
Τότε είναι που θα ανασηκωθείς, και θα γίνεις ένα με τα πάντα.

-C.B