Θα γράψω για τη ζωή, τη δική σου, τη δική μου, τη ζωή όλων μας.
Η ζωή χρειάζεται αγάπη και φροντίδα για να επιβιώσει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Και εάν κάποιες φορές σε έχει απογοητεύσει, είναι για να δει εάν ακόμα την αγαπάς ή εάν την έχεις ήδη ξεχάσει...
Η ζωή είναι ό,τι πολυτιμότερο σου έχει δωθεί.
Μπορείς να τη φτιάξεις όπως θές, μπορείς να την αλλάξεις, μπορείς να την αφήσεις έτσι όπως είναι, μπορείς επίσης να την τελειώσεις, να τη διώξεις, μα η ζωη μια φορά έρχεται και μένει... Μόνο για σένα!
Αυτό που επιθυμείς, θα αποκτήσεις, θα το έχεις, αρκεί να το θελήσεις αρκετά. Έτσι, ασυναίσθητα απο μέσα σου θα βγαίνει η επιθυμία, και η ανάγκη για να το αποκτήσεις, και θα προσπαθείς όλο και περισσότερο μέχρι να έρθει η στιγμή που το όνειρο σου θα γίνει πραγματικότητα.
Στη ζωή, έχεις έρθει για ένα συγκεκριμένο σκοπό, δεν τον ξέρεις. 'Ολα αυτα που βλέπεις γύρω σου, όλοι αυτοί που σε αγαπάνε, που θα έδιναν και τη ζωή τους για ένα σου χαμόγελο, για μία θέση στη καρδία σου, πιστεύεις πως δεν τους αξίζει να ζεις; Σκέψου... μπορεί να κάνεις κάποιον καλύτερο ανθρωπο, να κάνεις κάποιον χαρούμενο, να βοηθήσεις καποιον, ή να κανεις εκείνον/εκείνη να σε αγαπησει, να σε ερωτευτεί! Γιατί να του τα στερήσεις όλα αυτά; Γιατί να σου τα στερήσεις; Όποιος κι αν είσαι, ζεις για ένα σκοπό. Δεν χρειάζεται να ξερεις ποιός είναι αυτός, χρειάζεται όμως κάθε δυσκολία να την εκλαμβάνεις ως ένα μάθημα και ως μια νεα δοκιμασία της ζωής που σε ρωτάει:
"Με αγαπάς ακομα;"
Εσύ τι θα της απαντήσεις;
