Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

Άλφα στερητικό


Άσε με να αγγίξω με τα ακροδάκτυλά μου το πρόσωπό σου.
Ξέρω...
πως τα προηγούμενα χέρια ήταν άγρια, σκληρά,
έσκαψαν λακούβες πάνω σου.
Και έχεις τη ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια σου
να δείχνει σα στείρο ποτάμι.

Το προδίδει.

Άσε με να χωρίσω πάνω σου τη χρυσόσκονη από το χώμα.
Θα σ΄τα δείξω στις παλάμες μου
για να γυαλίσουν τα μάτια σου.
Μα, δε θα σε κοιτάω, μη τυφλωθώ,
Δε θα σε κοιτάω, μη ντραπώ.

Όταν μιλάει το παιδί


Δεν ξέρω εάν ένας άνθρωπος που δεν είναι εν ζωή μπορεί να καταλαβει ή να νιώσει την αγάπη που έχεις για εκείνον.
Δεν γνωρίζω εάν ανώφελα σε αγαπάω ακόμα, και σκέφτομαι συχνά να μπαίνω στο σπίτι και να με παίρνεις αγκαλιά.
Δεν ξέρω εάν το δάκρυ που είχε πέσει και είχε συρθεί στα μάγουλά μου για εσένα ήταν αρκετό για να δείξει τη μεγαλιότητα της ψυχής σου και το ποσο σε λατρεύω.
Ξέρω μονάχα πως αν όντως μπορούν οι νεκροί να νιώσουν την αγάπη μας, τότε εσυ σίγουρα θα είχες αναστηθεί.