Είναι κάποια άτομα που τα αγαπάς με όλο σου το είναι. Που είσαι διατεθημένος να γίνεις κουρέλι για να δεις έστω και ένα αχνό χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη τους. Αυτά τα άτομα -ξέρω- πως ποτέ δε θα πάψεις να τα αγαπάς. Κι αν πάψεις, θα είναι γιατί ποτέ σου δεν τα αγάπησες.
Ποιός είναι αυτός, ο ανόητος, που είπε πως η αγάπη μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε μίσος;!
Όχι!
Μπορείς όμως να νιώσεις μεγάλη στεναχώρια από κάποιον που αγαπάς και δεν υπάρχει ανταπόκριση, και αυτό, αυτόματα σε κάνει να τον αγαπήσεις περισσότερο...
Λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν έχουν δει τι σημαίνει αγάπη. Που δεν έχουν νιώσει πως κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο, θα ξεπηδήσει η καρδία απο το στήθος τους και θα έρθει στα χέρια εκεινου του ανθρώπου που αγαπούν... Από τη λαχτάρα, από τον πόθο...
Εκείνου, που απλά υπάρχεις μάνο για να σε κοιτάζει... Μόνο αυτό. Τίποτα άλλο...
Σε αγαπάω, όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, όπως κι αν με σκέφτεσαι. Κι αν δεν έχεις ακούσει ποτέ από άλλον αυτή τη λέξη που να την εννοεί, εγώ την εννοώ για όλους αυτούς που θα ήθελες να την ακούσεις, και για άλλους τόσους... Σε αγαπάω ως τον ουρανό... Σε αγαπάω, σε αγαπάω, σε αγαπάω... πολύ.
Κι αν κάποτε δε θα χει μείνει τίποτα στο κόσμο για να σου δείξω πόσο τρελά σ'αγαπώ, τότε θα βρω καινούργια γη, και ουρανό για να δεις μέχρι που μπορώ να φτάσω για εσένα.
Δεν μιλάω εγώ, όχι... Η αγάπη μιλάει.
-C.B
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου