"Πέσε!" Μου λες.
"Βούτα το κεφάλι μωρέ, μέσα!"
Σου λέω: "Φοβάμαι να μπω ολόκληρη στη θάλασσα, πίνω νερό δε το καταλαβαίνεις;"
"Απλά δε μπορείς να κρατήσεις την ανάσα σου, γι' αυτό δε μπαίνεις."
"Ναι, λες κι εσύ ξέρεις!"
" Έλα, μη φοβάσαι θα το κάνουμε μαζί. Με το 1... με το 2... με το 3...!"
Σταματά ο χρόνος, πιάνουμε χέρια, παίρνω βαθιά ανάσα να γεμίσουν τα πνευμόνια και μπαίνω στο νερό.
Μπαίνουμε μαζί, και ο αέρας που είχα εισπνεύσει μου φούσκωσε τα μάγουλα. Ανοίγω τα μάτια και σε βλέπω, αχνά, να πλησιάζεις το πρόσωπό μου.
Μου δίνεις φιλί.
Πάνω από το νερό, δεν έχω πάρει περισσότερο οξυγόνο από όσο πήρα εκείνη τη στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου