Η αγάπη μου.

Αυτό δεν γίνεται να χωρέσει πουθενά...
Όλα τα χαρτιά του κόσμου να πάρω και να γράψω για εσένα δεν θα φτάσει.
Όποια επιφάνεια κι αν βρω που είναι δυνατόν να γράψει κάποιος, αν το έκανα, θα ήταν πολύ λίγο για εσένα.
Εσύ.
Μου είπες πως σε κάνω καλύτερο άνθρωπο.
Μα δεν σου είπα πως με κάνεις κι εσύ να είμαι αυτή που είμαι, στην καλύτερη εκδοχή μου.
Πως μαζί σου νιώθω κάτι το οποίο δεν το χωράει ανθρώπινος νους άμα δεν το έχει ζήσει.
Εχθές μου είπες πως αυτό που έχουμε είναι κάτι βαθύτερο. Μα εχθές έμεινα στην επιφάνεια... Δεν πνίγηκα μαζί σου στην αγάπη μας...
Καθόσουν δίπλα μου και δεν μιλούσες. Μα η καρδιά μου εκείνη τη στιγμή χτυπούσε πολύ δυνατά, κι ας μην την άκουγες. Δεν μιλούσα, μα σκεφτόμουν εσένα, μόνο εσένα.
Αυτό που νιώθω δεν έχει μειωθεί. Σ' αγαπαω με τον ίδιο πόθο κάθε μέρα κάθε στιγμή.
Μα εκείνη την ημέρα που με είχες αγκαλιά πάνω σου, με κοίταξες στα μάτια και μου είπες ότι με αγαπάς... Τότε σε αγάπησα λίγο περισσότερο...
Προσέχω όλα όσα μου λες, κι ας φαίνομαι πως δεν είμαι "εκεί".
Θυμάμαι κάθε τι που μου λες, πως το λες, και γιατί.

Τώρα σε έχω πολύ ανάγκη.

-C.B

Πονάω.

Πονάω γιατί καταλαβαίνω πως τα λάθη δεν διορθώνονται. Δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό μα εάν με ρωτούσαν αν έχω μετανιώσει για κάτι στη ζωή μου τότε θα απαντούσα αυτό... μετάνιωσα που το θανάτωσα. Καταραμενη να ηταν η ώρα και η στιγμή που το έκανα. Οι δρόμοι μας θα συναντηθούν, αργά ή γρήγορα. Μακάρι να μου δωθει η ευκαιρία να διορθώσω το λάθος μου. Νιώθω τόσο άσχημα... κι εσύ δεν το ξέρεις...

-C.B